अंगणात माझ्या उभे खोड सोन्याचे झळाळ…
पाने चांदीची त्याला, मागे सोन्याचा वहाळ…
मृदु मातीत सांडली सुवर्णाची सोनफुले…
येते नाजुक झुळुक, त्यांची सोनपकळी डुले…
झुकलेल्या फांदीवरी झुले सोन्याचा हिंदोळा…
तेथे झुलुनिया मन करी फूल फूल गोळा…
एक एक फूल जणु बहर मनाला…
गोल अस्फुट अश्रुंनी माझा मीच शिंपलेला…
मोठे आक्रंदन आहे, सुवर्णाच्या झाडामागे…
जणु काळेभोर नभ शुभ्र चंद्रापाठी लागे…
करते रे जग कींव हुंदक्याची, आसवांची…
मोह सर्वांना घालती, माझी फुले ही सोन्याची…
मार्च २००४
Advertisements
Apratim.
धन्यवाद…
but i honestly think these are very geeky poems!
Felt nice to read. Frankly I am not a person who understands poems in deep, so cant say much about it. Pan chaan ahe.