माझे दुबळे रे मन, झुले काळाच्या झुल्यात…
त्याची आंदोलने मला नेती वहात वहात…
मझे दुबळे रे मन, चुकलेला वाटसरु…
येत्या-जात्याला पुसते कोणती मी वाट धरु…
माझे भांबावले मन, मीहि त्याच्याच कह्यात…
त्याच्या मागून राहिले मीहि वहात वहात…
जन लावतात बोल, म्हणती हे कुलक्षण…
उठे कोवळ्या कळीला रक्ताळला एक व्रण…
असे वहातच जाणे नसे मान्य जनमनी…
मनाचीही नदी वाहे, जन्मजन्मांच्या मागुनी..
तिच्या प्रवाहाला बांध कुणी घालावा, कसा तो?!
काळ आवरावा कुणी, तो मनासोबती धावतो…
समुद्राला घाल मिठी असे म्हणतो का कुणी…
सूर्यालाही विझवील, असे मिळते का पाणी…
मन अज्ञात वाटते, जसा सागराचा थांग…
मन भासते तेजाळ, जसा भास्कराचा दाह…
माझे दुबळे रे मन, बळ मोठे त्याजपाशी…
वेडे उतार सोडुनी वाहे उंच तेजापाशी…
मार्च २००४
मनगुज 